Een dag uit het leven van een moeder

Een dag uit het leven van een moeder…

'De spoedeisende hulp'

Daar zitten we weer. Voor de zoveelste keer zitten we op de spoedeisende hulp.

Het zit me al een paar dagen niet lekker. Ik heb steeds het gevoel dat er iets niet klopt. Natuurlijk zit ik er wel eens naast, maar mijn moedergevoel heeft vaak gelijk. De laatste keer dat het mij niet lekker zat, zaten we binnen een uur in een ambulance en had ze het RS-virus met een longontsteking. Beter tien keer bellen voor niks, dan een keer te laat bellen.

“Mam, ik voel mij niet goed.” “Wil je mijn temperatuur meten?” Twee tellen later komt ze aangelopen met de thermometer.

“Je temperatuur is goed, lieverd.” “Zal ik je saturatie meten?” Al ja-knikkend komt ze met de saturatiemeter aanlopen.

“De saturatie is ook goed lieverd.” Toch bevestigt ze mijn gevoel dat er iets niet klopt.

“Ben je misselijk?"

“Nee.”

“Heb je buikpijn?”

“Nee.”

Ik ben bang dat er iets met haar nier is. Ongeveer een jaar geleden hadden we een vergelijkbare situatie. Steeds gaf ze aan ziek te zijn. Steeds konden we niks vinden, totdat bleek dat haar nier goed werkte. Door de medicijnen en de slechte inname van vocht en voeding, was haar nier aan het uitdrogen. Gelukkig waren we er toen op tijd bij. Na een opname van een week mocht ze toen weer naar huis. Ik ben bang dat we wederom in hetzelfde schuitje zitten.

Na contact te hebben gezocht met de arts, leek het hem het beste om zo snel mogelijk naar de spoedeisende hulp te gaan. Na een uitgebreid onderzoek, inclusief een bloedafname, lijkt er niks aan de hand. Na een paar uur gaan we weer naar huis. Het zit me nog steeds niet lekker. Misschien ben ik te veel in mijn hoofd met de vorige keer bezig.

Gelukkig is er niet elke keer iets ernstigs aan de hand.

Liefs Hilly