Een dag uit het leven van een moeder...

Een dag uit het leven van een moeder…

‘De naweeën van medische handelingen’

“Ik heb vannacht een hele enge droom gehad.”

“Och lieverd, wil je erover praten?”

Met haar armen open komt ze naar mij toelopen. Klaar om eerst een knuffel te ontvangen.

“Ik droomde dat ik 14 jaar was en ik een modeshow, met mijn vriendinnen, had.”

“Toen ik thuiskwam, ging ik jou zoeken.”

“Ik kon jou nergens vinden.”

“Je was weg.”

“Je woonde ineens ergens anders.”

Verlatingsangst bij kinderen na een ingrijpende gebeurtenis komt vaak voor. In ons geval is het na elke opname een stukje erger geworden.

“Ik kan echt net zonder jou, mama.” “Ik wil voor altijd bij jou blijven.”

De tranen lopen inmiddels over haar wangen.

“Och, lieverd!” “Ik ben hier en blijf voor altijd bij jou.”

Na een dikke knuffel heeft ze nog steeds moeite om mij los te laten.

De angst om ons, papa en mama, te verliezen is enorm groot.

Wanneer 1 van ons naar de winkel gaat zonder uitleg...

Wanneer 1 van ons niet voor het raam heeft staan zwaaien…

Is ze een hele middag overstuur.

Wij zijn haar veilige haven. Een operatie, een opname op de Intensive Care. Het zijn allemaal momenten waarop ze alleen werd gelaten. In haar geval was de eerste opname meteen na de geboorte.

Ik geloof dat het lichaam emoties opslaat in het onderbewustzijn.

En die komen er later uit. In haar geval door extreme verlatingsangst.

Zolang het moment voor therapie nog niet is aangebroken, blijven wij haar ondersteunen en met haar praten.

Alles om haar een gevoel van veiligheid te geven.

Inmiddels hebben we geleerd dat praten, spelen, lezen en filmpjes kijken enorm helpt in de verwerking. Als we dat eerder hadden geweten was het misschien niet zover gekomen.

Het sterkt mij in mijn missie om kinderen met een chronische ziekte te helpen met de verwerking en voorbereiding.

Een medische handeling is meer dan alleen de handeling!

Liefs Hilly